Ben yillardir terapi’ye gitmek istiyordum, ama bi turlu o ‘cizgiyi’ gecemedim hic. Ve kendimin o kadarda ihtiyacim oldugunu dusunmuyordum. Cocugum olduktan sonra, onun gelisimini konusmak icin Secil Özcan ile tanistik. Ilk randevumuzde esimi ve beni cok rahatlatti cocugumuz hakkinda, ama artik cocugumla degil, benimle gorusmek istedigini soyledi. Sonra her hafta gitmeye basladim. Yaklasik 2 aydir her hafta gidiyorum ve cevremde ki herkese rahatlikla terapiye, psikologa gittigimi soyluyorum.
Bilseydim boyle bir etkisi olacagini yillar once giderdim.
Bana olan katkisini anlatmak icin kelimeler yetmez ama 3 seans yaptiktan sonra cevremde ki yakin dostlarim bende bir degisim oldugunu soylediler. Daha pozitif oldugumu, enerjimin daha iyi oldugunu ve daha mutlu gorundugumu soylediler. Kendimide aynen oyle hissediyorum. Hersey daha iyi yerine oturmaya basladi hayatimda. Kendimi daha iyi tanimaya basladim, tepkilerim daha kontrollu artik. Bana gore, herkesin gitmesi lazim. Bu luks degil. Ihtiyac. Doktor kontrolu veya disci kontrolu gibi. Kendine, ruhuna yatirim yapmak bu. Spora gitmek gibi. Ben cok kez iyi ki dedim, iyi ki buldum, iyi ki bana haftaya gel dedi. Ben her hafta buraya gelmek icin sabirsizlaniyorum. Arkadasimla konusuyorum gibi. Tesekkur ederim Secil hanim hersey icin.. haftaya gorusuruz;)
Hasta